บทที่ 419

บทที่ 420:

เมื่อเห็นว่าในที่สุดเขาก็คิดได้เสียที เสิ่นอวิ๋นอู้ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เธอลุกขึ้นไปรินน้ำให้ตัวเองดื่ม เมื่อหันกลับมาก็พบว่าหน้าผากของฉินเย่มีเหงื่อเย็นผุดออกมาเต็มไปหมด

“เหงื่อออกเยอะขนาดนี้ แผลของคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ”

ขณะที่ถาม เสิ่นอวิ๋นอู้ก็ยื่นมือไปแตะหน้าผากของเขา “เป็นไข้ห...